Pokój Yuki'ego - nr. 21~!

Spojrzał na niego i uśmiechnął się lekko, po czym dał mu ołówek do ręki.
- Poprowadzę twoją rękę, może lepiej to wyjdzie niż samo tłumaczenie - zaśmiał się zaraz, przygotowany do dalszej próby nauczenia go rysowania.

Wziął od niego ołówek i spróbował samemu narysowac kota. Niestety to coś bardziej przypominało kamień. -Tak ,lepiej będzie jeśli poprowadzisz moją rękę. -Stwierdził po przyjrzeniu się swojemu tworowi.

Zaśmiał się cicho i pogłaskał go po głowie.
- To dobry początek - powiedział i delikatnie złapał jego dłoń i zaczął ją powoli kierować. - Musisz się starać robić kółka jak najnaturalniej - powiedział z lekkim uśmiechem.

Uśmiechnął się i dał mu się prowadzić. -Jak o tym mówisz to wydaje się być strasznie proste. - Zaśmiał się i patrząc na ich ręce .

Uśmiechnął się lekko, dalej prowadząc jego dłoń.
- Może tak się wydaje, jednak tak naprawdę jest z tym nieco więcej roboty - zaśmiał się cicho i skończył prowadzić jego dłoń. - Spróbuj, musisz ćwiczyć, bez tego się nie uda

-Skoro tak mówisz książę. - Stwierdził i spróbował sam rysować. Tym razem wyszło lepiej. Chyba. Na pewno mniej przypominało kamień , a bardziej kota. -Dobrze? -Zapytał niepewnie , głaszcząc go po ręce.

- Tak, jak będziesz tak szybko się uczyć, to niedługo będziesz świetnie rysować - zachichotał zaraz. Cieszyło go, że może podzielić się z chłopakiem swoim hobby. - Chcesz jeszcze raz spróbować, czy bierzemy się za coś innego?

-Na dzisiaj już sobie , chyba odpuszcze rysowanie. Następną lekcje przełóżmy na jutro książę. - Powiedział z uśmiechem i pocałował go w tył głowy. - W ramach podziękowań - Zachichotał i objął go mocniej.

Wtulił się w niego mocno i zamruczał.
- Nie masz za co dziękować - zaśmiał się słodko. - Będzie bardzo przyjemnie mi ciebie uczyć - powiedział po chwili.

Pogłaskał go po klatce piersiowej i brzuchu , całując go w skroń. - Bycie twoim uczniem to przyjemność. - Powiedział przymykając ocz.

- Nie, bycie twoim nauczycielem to sama przyjemność - szepnął zaraz i mocniej się w niego wtulił, cicho przy tym pomrukując. - Co chciałbyś teraz robić? - zapytał zamykając oczy.

-Nie wiem. Coś nie wyczerpującego. - Mruknął i zaczął drapać go za uszami. - Mogę Ci poczytać jakiś kryminał. - Zaproponował z ledwo zauważalnym uśmiechem.

- Kryminał? - powtórzył i popatrzał na niego z uwagą. - Z chęcią posłucham - powiedział z pełnym szczęścia uśmiechem.

-Tylko na łóżku. Inaczej będzie nidwygodnie. - Stwierdził i wyszedł jakoś z pod kotołaka. Śięgnął do swojej torby po książkę i usiadł z nią wygodnie na łóżku , klepiąc miejsce obok siebie patrząc na chłopaka.

Popatrzył za chłopakiem, a po chwili wstał z krzesła. Dalej nogi się pod nim uginały, co utrudniało mu dojście do łóżka. W końcu jednak dotarł do niego i usiadł na brzegu łóżka.
- A co to za książka konkretnie? - zapytał z delikatnym uśmiechem.

-Mogłeś powiedzieć żebym Cie zaniósł. -Stwierdził zmartwiony. Zupełnie zapowniał o stanie kotołaka. -To książka z mojego świata. Jest o morderstwach na prywatnej wyspie. - Powiedział przyciągając go bliżej siebie. -Może jak coś zjesz to poczujesz się lepiej? -Zapytał głaszcząc go po głowie.

Spojrzał na niego, lekko się w niego wtulając.
- Nie... Nie potrzeba, nic mi takiego nie jest - zaśmiał się cicho. - O morderstwach? - zapytał zaraz. - Może być ciekawe.

-Ale mów jak byś się bardzo źle czuł , dobrze? -Poprosił i objął go opiekuńczo ramieniem. Otworzył książkę i zaczął czytać. Dobrneli właśnie do rozdziału w którym ginie druga osoba kiedy Aki przerwał. - I jak zapytał drapiąc go pod brodą.

Wtulił się w niego mocno, słuchając książki z największą uwagą. Czasem wtulał się mocniej i kulił uszka, jakby nieco przestraszony.
- Ciekawe - szepnął, kiedy ten zadał mu pytanie, zaś jego żółte oczka świeciły z zaciekawienia.

-Słodko wyglądasz z opadniętymi uszkami. - Uśmiechnął sie do niego kontynoując czytanie. Starał się czytać jak najładniej by kotołakowi milej się słuchało. Podczas drastyczniejszych scen gładził go uspakajająco po kolanie.

Cały czas się w niego wtulał, słuchając książki z największą uwagą. Kiedy nastawały drastyczne sceny, mimo jego uspokajania, chował twarz w jego klatce piersiowej. Mimo to, chłonął lekturę całym sobą, zaciekawiony co będzie dalej.

Sam jeszcze nie czytał tej książki , więc był tak samo zaciekawiony jak dhampir. Kiedy doszli do momentu , w którym ostatnia osoba zgineła , był strasznie zaciekawiony kto jest zabójcą. Gdy historia zakończyła się znalezieniem winnego wśród zabitych sam był mocno zaskoczony. Po zakończeniu czytania odłożył książkę na podłodzę i pocałował kotołaka w głowę.

Wtulał się w niego przez cały czas, a kiedy skończył czytać książkę, nieco się poprawił.
- Była ciekawa - powiedział z ciepłym uśmiechem i pocałował go w policzek. - Musisz częściej mi czytać - zaśmiał się zaraz.

-Co tylko chcesz książę. - Powiedział z uśmiechem i przytulił kotołaka do siebie. -Jak się czujesz? Jesteś zmęczony? -Zapytał troskliwie i ucałował go lekko.

Spojrzał na niego i lekko się uśmiechnął.
- Nie musisz się aż tak zamartwiać - zaśmiał się słodko i pocałował go w policzek. - Czuję się w miarę dobrze - odpowiedział po chwili.