Pokój Yuki'ego - nr. 21~!

Czując ciepło jego ciała i słysząc łagodny głos uspakajał się. -Dziękuje. -Wyszeptał i mocno objął Yukiego wdzięczny mu za pomoc.

- Nie masz za co... Wiem, że najgorzej być w takich momentach samemu - powiedział ze spokojem i pocałował go w czoło.

-Mam za co książę. Za Twoja obecność. -Odpowiedział uśmiechając się od niego blado. Uspokojony, regulował oddech i uspokajał serce. -Jeszcze raz dziękuję mój książę. -Powiedział, obdarzając go czułym pocałunkiem w podzięce.

Mruknął słodko i odwzajemnił pieszczotę.
- Znów powtarzam, że nie masz za co - szepnął i przytulił się do niego.

-Niech Ci będzie książę ale muszę przeprosić. Obudziłem Cię. - Stwierdził ze skruchą. -Niestety jedynie w naturze mogę Ci wynagrodzić ten dyskomfort. -Zachichotał, głaszcząc Yukiego po głowie.

Uśmiechnął się lekko i spojrzał w jego oczy.
- Nie przepraszaj, nawet porządnie nie zasnąłem, więc nic takiego się nie stało - powiedział i pocałował go w policzek

-A orientujesz się może która godzina? - Zapytał rozglądając się po pomieszczeniu w poszukiwaniu zegarka. Pogładził go krótko po ogonie i cofnął rękę zaczynając drapać go po brodą.

Cicho mruczał i na ślepo otworzył szufladę nocną, z której wyjął mały zegarek. Zerknął na niego.
- Już osiemnasta... - mruknął cicho i odłożył zegarek na bok.

-Ten dzień szybko minął, nie? -Dzisiejszy dzień był cudowny. Dawno tyle się nie wydarzyło w jego życiu osobistym. Przestał drapać kotołaka i pocałował go ulotnie w usta.

- Tak, bardzo szybko, nawet nie wiem, kiedy tyle się zdarzyło - zaśmiał się cicho i spojrzał na niego z uwagą. Cały czas cieszył się, że ten był tuż obok niego.

-Dawno nie miałem tak miłego dnia. -Wyszeptał i ucałował policzki Yukiego.

Yuki przytulił się do niego, a potem objął go za szyję.
- Ja podobnie - zaśmiał się cicho i spojrzał w jego oczy. - I na pewno trzy razy jednego dnia nie robiłem jeszcze tego - zaśmiał się po chwili.

-Nie moja wina, że tak mnie podniecasz. -Zaśmiał się i pocałował go w ucho. -Gdybyśmy mogli robiłbym to jeszcze częściej. -Wyszeptał i ułożył się wygodnie na łóżku zaraz przyciągając do siebie kotołaka.

Zaśmiał się rozkosznie i wtulił w niego zaraz.
- Wtedy bym chyba tylko leżał w łóżku - zaśmiał się cicho i ułożył wygodnie. Po chwili zamknął oczy i zapadł w drzemkę.

Zaśmiał się tylko na jego słowa. Zamyślony patrzył jak Yuki zapada w sen. Przytulił go delikatnie tak żeby go nie obudzić i zaczął bezwiednie bawić się jego włosami i drapać za uszami. Myślał o dzisiejszym dniu, swoim śnie, o tym jak piękny jest jego książę...

Obudził się dość wcześnie, zupełnie nie mając humoru. Nie miał ochoty na nic, był wyczerpany i bolała go głowa. Mruknął coś pod nosem i spojrzał na Aki'ego, który z nim spał. Zaraz przetarł oczy dłonią i spuścił uszka.
- Śpioch... - mruknął patrząc na niego z subtelnym uśmiechem.

-Tym razem y jesteś większym śpiochem. -Roześmiał się i pocałował go na dzień dobry. -Dobrze się czujesz? -zapytał gładząc go po opuszczonych uszkach.

- Nijak... - burknął od niechcenia i wtulił się w niego mocno. - Nie mam nastroju i boli mnie głowa... - mruknął po chwili, zaraz podkulając ogon. Zawsze jak nie miał humoru, to miał ochotę schować wszelakie kocie atrybuty.

-Może znaleźć Ci jakieś lekarstwo? Powinienem mieć coś przeciwbólowego w torbie. -Zaproponował. Martwił się o chłopaka, nie chciał żeby ten w jakikolwiek sposób źle się czuł. Pocałował go w czoło i przytulił mocno.

- Na razie nie trzeba... Może samo mi przejdzie - burknął cicho tuląc się do niego. Nie jego wina, że tak nagle stracił wszelki humor, jednak starał się nie być złośliwy dla demona, w końcu nie chciał go stracić.

Westchnął cicho i zaczął gładzić go po plecach. -Jak chcesz książę. -Nie odzywał się już nie chcąc bardziej zepsuć mu humoru. Leżał więc tylko napawając się jego bliskością, nie przerywając głaskania.

Mruknął cicho i wtulił się w niego.
- Wybacz... Mamy iść przecież na piknik, a ja psuję atmosferę... - szepnął po chwili, ponownie zamykając oczy.

-Nie masz za co przepraszać. Każdy może mieć gorszy dzień. A piknik zawsze możemy robić kiedy indziej. -Powiedział spokojnym głosem. -Jestem w końcu Twoim rycerzem i jestem tu po to by sprawiać Ci przyjemność a nie martwić. -Stwierdził uśmiechając się do niego i całując w policzek.

Yuki uśmiechnął się delikatnie.
- Chyba zacznę doceniać fakt, że mam tego rycerza - szepnął z lekkim uśmiechem. - Może jednak dasz mi tą tabletkę...

-To wcześniej go nie doceniałeś? -zapytał z udawanym oburzeniem. -Co tylko chcesz książę. -Odpowiedział zaraz i powoli zwlekł się z łóżka i podszedł do swojej torby oddając się poszukiwaniom tabletek. -Mam! -Krzyknął po chwili i zgarnął po drodze jeszcze butelkę wody. To wszystko podał kotołakiowi z uśmiechem.