"Mieszkanie" Psycho Nightmare

- Kombinator się znalazł. - Zaśmiał się Psycho i ukucnął. - Wyłaź, nie ma tak. - Poczochrał mu włosy.

Yuki znów wytknął mu język.
- A właśnie, że jest, oszuście~ - zaśmiał się cicho i odsunął bardziej pod ścianę, aby ten teraz musiał spróbować po niego sięgnąć. Musiał przyznać, że niezwykle poprawił mu się humor, po spędzonym z nim czasie. Chyba częściej będzie go odwiedzać.

- Ja oszustem? - Zaśmiał się i złapał chłopaka za nogę, wyciągając go spod stolika, a potem siadając. Zaczął ponownie łaskotac Yuki'ego.

Chłopak zaczął tarzać się ze śmiechu po podłodze.
- N-nie... proszę... - śmiał się niezwykle głośno, starając znaleźć jakąś drogę ucieczki. - B-błagam... - śmiał się dalej, mając już łzy w oczach.

Uklęknął po jego bokach żeby łatwiej mu było go łaskotac i uśmiechnął się szeroko.
- I co? Teraz nie ma drogi ucieczki. - Zaśmiał się, dalej go łaskocząc.

Z każdą chwilą śmiał się o wiele głośniej, czemu musiał mieć tak wielkie łaskotki.
- N-ne... - śmiał się dalej i delikatnie starał się go od siebie odsunąć. - P-proszę... ne... - śmiał się dalej, mając nadzieje, że to niedługo się skończy.

Po paru minutach skończył go łaskotac, stwierdzając, że ten nie ma już na to siły. Położył się koło chłopaka, patrząc na niego błyszczącymi ze szczęścia oczami. Cieszył się, że wreszcie kogoś takiego ma. Psycho dotknął nosem jego ramienia, jakby prosił o pogłaskanie go po głowie.

Yuki ciężko łapał oddech. Starał się uspokoić, gdyż ten cały śmiech go wykończył. Czując lekki dotyk w ramie, zerknął w tamtą stronę i zaśmiał się cicho. Pogłaskał chłopaka po głowie, czochrając mu przy tym fryzurę.
- Zabawnie wyglądasz - zaśmiał się cicho i złapał za bolący już brzuch.

- Wcaalee niee, Zaczepo... - Uśmiechnął się szeroko i przymknął oczy. Objął chłopaka, zaraz do siebie przytulając.

Spojrzał na niego i niepewnie się wtulił w jego klatkę piersiową. Czując drugą osobę przy sobie, zaraz zaczął cicho pomrukiwać i czasem ocierać się głową. Widać było, że czasem potrafi się łasić niczym prawdziwy kociak.

- Uroczo... - Zaśmiał się i pogłaskał chłopaka po głowie. Po paru minutach usiadł, a potem wstał. Podniósł chłopaka i usiadł z nim na łóżku. - Tu jest wygodniej.

Zerknął na niego i przeciągnął się z gracją.
- Jak dla mnie tam też było dobrze - mruknął cicho i wstał z miejsca. Powędrował do kuchni i wstawił sobie wodę na herbatę. W oczekiwaniu aż będzie gotowa, z uwagą obserwował czajnik, jakby był najbardziej interesującą na świecie rzeczą.

Przewrócił oczami i położył się na plecach,patrząc za okno.
- Mi też zrobisz herbaty, proszę? - Powiedział, zaraz zerkając na chłopaka. Poprawił bluzkę.

Oderwał wzrok od czajnika i spojrzał w stronę Psycho.
- Jak ładnie mnie poprosisz - zaśmiał się i wytknął język, po czym wrócił do podziwiania czajniczka.

- Przecież poprosiłem... - Mruknął, patrząc na niego. Po chwili przykrył się cały kocem, udając obrażonego.

Zerknął w stronę chłopaka i cicho zachichotał. Po chwili czajnik zaczął gwizdać, na znak, że woda jest zagotowana. Zaraz wziął dwa kubki i przygotował herbatę dla siebie i dla niego. Podszedł do łóżka i spojrzał na niego.
- Już nie chcesz herbatki? - zaśmiał się.

- Chcę... - Szepnął i odkrył się, a potem usiadł. Przesunął się, robiąc miejsce dla chłopaka. Wziął od niego swój kubek i napił się. - Dzięki...

- Nie ma za co - odrzekł ze spokojem i usiadł obok niego. Zaraz zaczął pić swoją herbatę. - Nie jest ci nudno, siedząc w tej wierzy?

- Trochę jest. - Wzruszył ramionami, pijąc herbatę, a potem odstawił kubek na szafkę nocną. Położył się z głową na udzie chłopaka.

Zerknął na niego zainteresowany.
- Co ty wyprawiasz? - zapytał patrząc z uwagą, dalej pijąc swoją herbatę.

- Nic... - Zerknął na jego twarz i zamknął oczy. Czuł się już trochę zmęczony, więc zdrzemnął się na chwilę.

Kiedy skończył pić, z ciepłym uśmiechem obserwował chłopaka. Jakiś czas później zaczął bawić się kosmykiem jego włosów.
- Jaki rozczochrany - zaśmiał się i poprawił jego włosy.

Obudził się po trzydziestu minutach i spojrzał na Yuki'ego.
- Witam... - Uśmiechnął się lekko, podnosząc do siadu.

Zaśmiał się cicho i przeczesał jego włosy palcami.
- Słodko wyglądasz - zaśmiał się zaraz z ciepłym uśmiechem.

- Wcale nie. - Nadął policzki i spojrzał za okno. Zrobiło się ciemno, więc wstał. - Idę się przejsc... Idziesz ze mną? - Ubrał czarny płaszcz z kapturem i idąc w stronę drzwi, zerwał trochę tapety ze ściany.