"Mieszkanie" Psycho Nightmare

Burknął coś pod nosem i spuścił uszy.
- Nie całuj mnie, zboczeńcu... - mruknął od niechcenia i spojrzał na niego. - I czemu się tak szczerzysz? - mruknął, jednak tym razem był to nieco milszy ton, można też było zauważyć u niego delikatny uśmiech.

- Powtórzę, nie jestem zboczeńcem. - Przewrócił oczami. - Uroczo się śmiejesz. - Wyszczerzył się bardziej i znowu zaczął go łaskotac.

- N-nie! - krzyknął i znów zaczął się śmiać. Tym razem udało mu się wyturlać z tej tortury, ale spadł z łóżka i nieco się poobijał. - Nie pozwalam ci mnie łaskotać - burknął wprost i obrócił się do niego tyłem. Jego ogon znów zaczął chodzić na boki.

- Czemu...? - Usiadł po turecku, patrząc na chłopaka. Posmutniał trochę, więc przysunął się do ściany i oparł plecami o nią. Dlaczego nie mógł go łaskotac...?

- B-bo... - mruknął cicho, zaraz spuścił uszy i podkulił ogon. - B-bo... nie chce abyś patrzał na mnie i mówił, że śmieję się jak dziecko... - szepnął niemrawo. Z jednej strony wciąż też nie przekonał się do chłopaka, tym bardziej po tym przywitaniu się z nożem.

- Normalnie się śmiejesz. - Skrzyżował ręce i spojrzał za okno. - Dawno nie słyszałem jak ktoś się śmieje... - Szepnął, a po chwili wstał i poszedł do łazienki.

Podniósł wzrok, a uszy również powędrowały do góry w efekcie zaciekawienia. Z uwagą obserwował drzwi do łazienki, lekko przekrzywiając głowę. Nieśmiało podszedł do drzwi i usiadł przed nimi. Teraz grzecznie czekał na chłopaka.

Po paru minutach wyszedł z łazienki i stanął przez Yuki'm zdziwiony.
- Czemu tutaj siedzisz? - Uniósł brew i podniósł go zaraz. - Na podłodze nie jest za ciepło. - Psycho zamknął drzwi do łazienki, a po chwili zrobił sobie herbatę. - Chcesz herbatę?

- Herbatę? - zapytał i lekko się uśmiechnął. Może jednak on nie jest taki zły? - Poproszę~! - powiedział z uśmiechem, a po chwili usiadł na blacie stołu i zaczął mu się z uwagą przyglądać. Teraz nie wyglądał, jakby chciał go skrzywdzić w jakiś sposób, więc nie był to problem.

Kiwnął głową, a po chwili dał mu kubek z herbatą. Po chwili na stole postawił też cukier. Psycho usiadł przy stole i napił się swojej.
- I jak? Smaczna? - Zapytał, gdy chłopak się napił.

Zaczął z zadowoleniem pić herbatę, nigdzie się nie śpieszył, więc ze spokojem upijał łyczek po łyczku.
- Dobra - powiedział z lekkim uśmiechem i spojrzał na niego.

- To się cieszę. - Wbił wzrok w kubek, pijąc dalej herbatę. - Nadal mnie nie lubisz? - Zerknął na chłopaka.

Zerknął na niego i zaczął się zastanawiać.
- Jesteś mi obojętny - odrzekł, wzruszając ramionami. - Pewnie miałbym lepsze zdaniem, ale chciałeś mnie zabić - burknął cicho i odgarnął włosy.

- Nie chciałem Cię zabic. Wpadłeś do mojego mieszkania, więc uznałem Cię za wroga. Dlatego przyłożyłem Ci nóż do szyi. - Wzruszył ramionami, odstawiając kubek na stolik i przeciągając się.

- I tak uważam, że chciałeś mnie zabić - zaśmiał się cicho i upił kolejny łyk herbaty. - Chyba długo nic nie jadłeś, zanim tu nie trafiłem, prawda? - zauważył ze spokojem, w końcu wiedział, ile ten wyssał z niego krwi.

- Tak...Bardzo długo... - Westchnął i oparł się głową o ścianę, patrząc na chłopaka. Po chwili dopił herbatę.

- Nie powinieneś się zaniedbywać, u takich jak ty, to może być niebezpieczne - zauważył, dalej pijąc herbatę. Kiedy w końcu skończył, odstawił kubek na bok.

Wzruszył ponownie ramionami.
- Nie miałem z kogo wypic krew, więc musiałem wytrzymac. - Wstał i umył po chwili kubki.

- I tak uważam, że to było niebezpieczne - burknął niechętnie. - Ja jako mieszaniec nie mam żądzy krwi, więc nie muszę jej pić i nie będę odczuwać głodu - wyjaśnił zaraz, lekko się przy tym uśmiechając.

- Ale jednak chciałeś wypic moją krew. - Uśmiechnął się lekko i podszedł do chłopaka. Oparł się dłońmi o jego uda, patrząc mu w oczy.

Spojrzał niechętnie na jego dłonie, niech lepiej nie pozwala sobie na zbyt wiele. Jednak mimo to, nie miał zamiaru go odpychać, nie przeszkadzało mu to za bardzo.
- To dlatego, że mam lekką anemie, a jak wypiłeś moją krew to pewnie bym regenerował siły z dwa miesiące i co chwilę mdlał. - odpowiedział z uśmiechem i pstryknął go w nos.

- Rozumiem. - Powiedział i zmarszczył śmiesznie nos, kiedy ten go w niego pstryknął. - Zaczepa mała. - Teraz to on go pstryknął w nos.

Zmarszczył on i po chwili go potarł.
- Nie rób tak - burknął niezadowolony, a jego uszka uniosły się. W ten sposób chłopak chciał pokazać, że chce się nieco pobawić, w końcu jak na kota przystało. - Nie jestem zaczepom!

- Jesteś. - Cmoknął go w nos i zaczął łaskotac. Uśmiechnął się szeroko, zadowolony. Lubił go zaczepiac.

Zaczął się śmiać.
- N-ne... - jęknął cicho między salwami śmiechu. Starał się jakoś mu uciec, w końcu ześliznął się z blatu stołu i schował się pod nim. - Nie łaskocz - zaśmiał się cicho i wytknął mu język z nieco zadziornym uśmiechem. Trochę nie rozumiał, czemu ten go pocałował w nos, jednak postanowił to zignorować.