Pokój Yuki'ego - nr. 21~!

-Jak sobie życzysz książę. -Odpowiedział i zwlekł się z łóżka. Przebrał się szybko w inne ciuchy w ich pokoju, nie widział potrzeby wychodzenia do łazienki i ubrał buty. -I co, idziemy? -zapytał, łapiąc go za rękę.

- Poczekaj, ja też się przebiorę - zaśmiał się cicho i pocałował go w policzek. Zaraz pobiegł do szafy i wyjął z niej ubrania. Zaraz się w nie przebrał, może specjalnie ociągając się z zakładaniem bielizny. Kiedy ubrał też swoje buty, był już w całości gotowy i z ciepłym uśmiechem podbiegł do demona i złapał go za rękę. - Teraz możemy iść - zaśmiał się słodko.

Kiedy chłopak się przebierał, Aki zajęty był pożeraniem go wzrokiem. -Mówiłem Ci ju, że jesteś piękny? -Zapytał, kiedy chłopak się ubrał. Podniósł ich złączone dłonie do ust i ucałował jego rękę. -Co tylko powiesz mój książę. -Uśmiechnął się do niego i ścisnął mocniej jego rękę, wychodząc z pokoju.


[z/t]

- Może raz, czy dwa - zaśmiał się cicho, mocniej ściskając jego dłoń. Cieszyło go, że w końcu wybiorą się na małą wycieczkę, tylko we dwoje. Bez większego ociągania się, zaraz dotrzymywał kroku demonowi.

[z/t]

Kiedy doszli do pokoju, na zewnątrz było strasznie pochmurno i wiał porywisty wiatr.
- Mam nadzieję, że nie będzie burzy... - zauważył niemrawo chłopak i wszedł do pokoju razem z demonem.

-Taa.Wygląda jakby miało się zaraz rozpadać - westchnął - dobrze, że zdążyliśmy wrócić. -Stwierdził patrząc w okno. -Chcesz wziąść kąpiel? -Zapytał zdejmując buty.

- Um, tak, w-wybrudziłem się nieco... - szepnął zawstydzony i spojrzał na niego z uwagą. Po chwili zaczęło niezwykle mocno padać, a w następnych piorunach było słychać uderzenie pioruna. Uszka i ogon Yukiego się nastroszyły, a on sam, będąc przerażonym, wtulił się w demona.

-To może...-zaczął ale nie skończył zaskoczony zachowaniem kotołaka. On chyba boi się burzy. Zaraz jednak otrząsnął się i wziął przerażonego chłopaka w ramiona. -Spokojnie, nie masz się czego bać. Jestem przy Tobie książę. -Szeptał mu do ucha uspakajającym tonem, równocześnie przenosząc się z nim na łóżko. Przytulał go mocno do siebie i głaskał po głowie.

Trząsł się lekko ze strachu, cały czas wtulając się w chłopaka. Nie jego wina, że burza zawsze tak bardzo go przerażała.
- B-będziesz p-przy mnie zawsze? - zapytał bliski płaczu, wtedy znów uderzył piorun i chłopak skulił się w mały kłębek.

-Zawsze. -Wyszeptał bez zastanowienia,przykrywając ich szczenie kołdrą, tak by kotołak nic nie widział. Przycisnął go jeszcze mocniej do siebie i pocałował zaborczo, próbując odwrócić jego uwagę od burzy.

Spojrzał niepewnie na demona, jednak przez całkowite ciemności ujrzał jedynie jego zarys, po chwili zaś zaczął starać się skupić na zaborczym pocałunku. Słysząc kolejne uderzenie pioruna, zatrząsł się zaraz, jednak nie odsunął od chłopaka, starał się myśleć tylko o przyjemności. Mimo to w jego oczach dalej kryły się łzy.

Kiedy przerwał pocałunek zaczął delikatnie całować całą jego twarz. -Książę nic się niestanie jeśli będziesz przy mnie. -Powiedział łagodnym szeptem i zaczął drapać go za uszami.

Spojrzał na niego swoimi wielkimi, żółtymi oczami.
- N-na pewno? - zapytał przestraszony, podkulając ogon.

-Na pewno. -Szepnął mu do ucha. -Pomyśl o czymś przyjemnym. -Poradził i zaczął głaskać go po plecach, czasem delikatnie go całując.

Wtulił się w niego mocno i lekko się trzęsąc starał się posłuchać jego rady. Myślał o chwilach, które przeżyli razem, to go nieco uspokoiło, tak samo jak i obecność demona obok.

-Lepiej? -Zapytał szeptem, kiedy odgłosy burzy zaczęły cichnąć. Pocałował go delikatnie i pogłaskał go po ramieniu.

Spojrzał na niego wielkimi oczami i lekko się uśmiechnął.
- T-tak... Lepiej - szepnął niemrawo i przytulił się do niego. - Dziękuję... - dodał zaraz, gdyby nie Aki, na pewno dalej by się naprawdę mocno bał.

-Nie masz za co. -Odpowiedział uśmiechając się do niego łagodnie. -Burza już przechodzi. -Stwierdził i odkrył ich głowy.

- M-masz rację... - szepnął i spojrzał na niego. Zaraz objął go za szyję i delikatnie go pocałował. - Dziękuję - szepnął zadowolony i spojrzał w jego oczy. Naprawdę był mu wdzięczny za towarzyszenie.

-Już mówiłem że nie masz za co mój książę.- Wyszeptał mu w usta i pocałował go lekko. -Chociaż jakąś miłą nagrodą bym nie pogardził. -Zachichotał.

Zaśmiał się cicho, po czym uśmiechnął się niezwykle kusząco.
- To może mój dzielny rycerz sam wybierze nagrodę? - zaproponował dość uwodzicielskim głosem, po czym spojrzał na niego z uwagą.

-Mój wybór zależy od tego co ma mi książę do zaoferowania. -Stwierdził tonem amanta, cały czas patrząc mu w oczy, z drapieżnym uśmiechem.

Powoli oblizał swoje usta, nie przerywając kontaktu wzrokowego.
- Oh, ja nie mogę tak dużo ci zaoferować - zaśmiał się cicho. - Mogę narysować ci rysunek, zrobić ci warkoczyki, albo... dać siebie - ostatnie słowa szepnął niezwykle kusząco, jakby chcąc go zachęcić.

-Wszystkie te propozycje są bardzo kuszące ale chyba wybiorę Ciebie. -Powiedział, zjeżdżając dłonią na pośladki Yukiego i ściskając je mocno. -Dopiero co się z Ciebie wylałem, a już napełnię Cię na nowo. -Wyszeptał mu do ucha, przygryzając je delikatnie.

Westchnął cicho, głupio było mu przyznać, ale lubił, jak ten ściskał jego pośladki.
- To chyba dobrze, będziesz zawsze we mnie - zaśmiał się słodko i spojrzał w jego oczy z kuszącym uśmiechem.