Sala Lekcyjna

Usiadł na ławce i zaczął przyglądać się zadaniu.
- Proszę pana~, chyba lepiej, aby pan to mi wyjaśnił, bo raczej trudno mi niektóre rzeczy zrozumieć - zauważył, dalej wpatrując się w tablice.

- A co w tym niby jest trudnego? - zapytał, nie oczekując odpowiedzi, podszedł do tablicy i zaczął po kolei objaśniać jak dojść do takiego, a nie innego wyniku, czasami dodatkowo coś pisał, mając nadzieję, że to choć trochę pomoże uczniom zrozumieć o co chodzi w tym zadaniu.
- Teraz rozumiesz? - zapytał, gdy już skończył tłumaczyć.

Wrócił na swoje miejsce, lekko uśmiechnięty i zaczął przyglądać się nauczycielowi, który zaczął wyjaśniać zadanie.
- Nienawidzę matematyki... - Mruknął, niezadowolony. Nie rozumiał tego zadania, tak samo jak reszty rzeczy z matematyki.

Przyglądał się z uwagą zadaniu. W końcu wstał z ławki i podszedł do nauczyciela. Zabrał mu kredę i coś narysował na tablicy.
- Rozumiem to tak samo, jak to, że kangury skaczą, czyli wcale - zaśmiał się i podkreślił wynik. - Jak dla mnie tu powinno być dwa! - dodał po chwili.

Zaśmiał się wesoło i wstał, podchodząc do tablicy. Wziął różową kredę, narysował siebie w wersji chibi, a potem wziął niebieską i narysował Yuki'ego w wersji chibi. Zawsze twierdził, że rysowanie innych w takiej wersji jest urocze. Bardzo urocze. Po chwili dorysował nauczyciela oraz Revisa. Oczywiście w wersji chibi.

Przez chwilę przyglądał się rysunkom na tablicy, były urocze, jednak nie czas na zachwyty.
- Haruhi, to nie plastyka, tylko matematyka, zmaż te rysunki i wracaj na miejsce - powiedział - a ty, Yuki, zrobisz zaraz kolejne zadanie - dodał.

Z uwagą przyglądał się rysunkom na tablicy. Szkoda by je mazać, podobają mi się... Przynajmniej nauczyciel o mnie zapomniał. Spuścił wzrok i zaczął coś pisać w notesie.

Jęknął cicho i spojrzał na nauczyciela.
- Ale dlaczego ja? Haruhi nie może zrobić? - zapytał z nadzieją i wlepił w profesora swoje duże, żółte oczy. - Proszę pana... - szepnął z nadzieją, że mu się upiecze. Nie był chętny do robienia zadania.

- Wyznaczyłem ciebie, więc nie marudź. tylko zacznij robić kolejne zadanie - odparł stanowczo, w końcu to przez Yukiego zaczęło się całe to zamieszanie. Poza tym mówił on, że nic z tego nie rozumie, a najlepszym sposobem, by się czegoś nauczyć jest praktyka.

Zmazał po chwili, niechętnie rysunki z tablicy, a potem spojrzał na Yuki'ego. Wytknął do niego język, wracając na miejsce. Nie chciał robić zadania przy tablicy. Zaczął rysować na kartce chibi. Po minucie położył na biurku nauczyciela rysunek. Był na nim Haruhi, Yuki, Revis oraz nauczyciel w wersji chibi. Napisał również "Dla Pana nauczyciela :3".

Yuki stanął przy tablicy i zaczął wpatrywać się w zadanie. Wypisał dane, jakie mu podano i począł tempo patrzeć na nie. Spróbował coś napisać, jednak zaraz to zmazał.
- Proszę pana! To zadanie jest dla osób starszych - powiedział niezadowolony i nieco się naburmuszył. Jego ogon zaczął chodzić, pokazując, że chłopak jest zły.

- Haruhi, przygotuj się, bo za te rysunki następne zadanie będzie twoje - zdecydował po zobaczeniu kartki na swoim biurku, mimo że te chibiki były urocze, irytowało go to, że on sam nie umie rysować.
- Niby dlaczego tak uważasz? - zapytał Yukiego, w końcu dla niego to zadanie było bardzo proste.

Nadął policzki niezadowolony.
- Nie podobają się panu rysunki...? - Zapytał szeptem, patrząc uważnie na nauczyciela. Nie mógł uwierzyc, że mu się nie podobają.

Spojrzał na nauczyciela i skrzyżował ręce na piersi.
- Bo jest diabelnie trudne! - warknął zły i tupnął nogą, niczym małe dziecko. - Niech pan mi jeszcze raz wytłumaczy! - powiedział i przyciągnął nauczyciela do tablicy.

- A co w tym zadaniu jest niby takiego trudnego? - zapytał ironicznie - to zadanie jest podobne do poprzedniego, które już przed chwilą tłumaczyłem - stwierdził. Jakoś nie miał zamiaru w kółko tłumaczyć niemalże tej samej rzeczy.

Zaczął się przyglądać zadaniu.
- Wcale nie jest podobne! - burknął i zły podszedł do tablicy. Zaczął coś motać i kombinować, zaś po dłuższym czasie wyszedł mu jakiś wynik. - I? - zapytał będąc z siebie dumnym, nie sądził, że uda mu się to policzyć!

Przyglądał się przez chwilę temu, co było napisane na tablicy.
- Mówiłem, że to wcale nie jest trudne, wyszedł ci dobry wynik - powiedział, choć sam nie mógł uwierzyć, że mimo wcześniejszych narzekań jakoś Yukiemu udało się to policzyć. - Haruhi, teraz twoja kolej - wywołał do tablicy kolejnego ucznia.

Wstał, zaciskając usta i podszedł do tablicy. Był niezadowolony, że nie uzyskał żadnej odpowiedzi na zadane przez niego pytanie. Spojrzał na nauczyciela wyczekująco.

Stał jeszcze przez chwilę przy tablicy, aż w końcu w pełni zadowolony udał się do ławki. Szedł z wypiętą piersią i uniesioną głową, brakowało jeszcze oklasków dla zwycięscy. Kiedy zajął swoje miejsce, zaczął z uwagą przyglądać się nauczycielowi.

- No Haruhi, zacznij robić zadanie, bo nie wiemy ile jeszcze dokładnie czasu nam zostało do końca lekcji - pogonił go. Dużo się na tej lekcji działo, dlatego miał wrażenie, że czas upływa dosyć szybko.

Zdyszany, po biegu trafił wreszcie do dobrej klasy. Wpadł do niej z rozmachem i rozejrzał się po sali. Wszystkie oczy były zwrócone na niego. Więc nie ma szans na niezauważone wejście. Posłał uśmiech w stronę Yukiego i Haruhi'ego. -Bardzo przepraszam za spóźnienie, ale po drodze wystąpił małe problemy natury technicznej. -Uśmiechnął się w stronę nauczyciela i nie nadwyrężając już jego cierpliwości usiadł grzecznie w najbliższej ławce.

Yuki spojrzał na niego z uwagą i uśmiechnął się zaraz.
- Proszę pana, może niech Aki zrobi ten przykład? - zaproponował nagle i przeciągnął się zaraz. Dalej był dumny ze swoich umiejętności matematycznych. Wcześniej nawet by nie pomyślał, że potrafi coś takiego policzyć.

- Dobry pomysł - zgodził się z Yukim - chodź Aki, zrobisz ten przykład - dodał. W końcu jakaś kara za spóźnienie musi być.

Szybko posłał w stronę Yukiego mordercze spojrzenie i odwrócił się w stronę tablicy, nagle oddychając z ulgą. Dobrze jest. Rachunki prawdopodobieństwa to jedyny dział z którym jakoś sobie radze. -Ależ oczywiście. -Odparł i wstał, idąc w kierunku tablicy. Pogapił się trochę na zadanie i w końcu przystąpił do jego wykonania. -Dobrze? -Zapytał trochę niepewnie po jego rozwiązaniu, patrząc się w stronę nauczyciela.

Spojrzał na tablicę, by sprawdzić, czy Aki otrzymał dobry wynik.
- Jest dobrze - odpowiedział po chwili - możesz wracać na miejsce - dodał jeszcze.