Gotycki Kościół

Nad portalem znajduje się rozeta. Na drodze do ołtarza został położony czarny dywan. Po lewej i prawej stronie są ustawione ławki z ciemnego drewna oraz kolumny owinięte cierniami czarnych róż. Na ścianach jest pełno obrazów, a na suficie wisi ogromny żyrandol z czerwonymi świeczkami.

Psycho wszedł powoli do kościoła, nadal nie zdejmując kaptura. Rozejrzał się chcąc upewnic się, że nikogo tu po za nim nie ma. Odetchnął cicho, zdejmując dopiero teraz kaptur i usiadł blisko ołtarza, wlepiając swoje czerwone oczy w niego.

Yuki niemrawo doczłapał się pod kościół. Zawsze uważał go za piękną budowlę, jednak w środku nocy była co najmniej przerażająca. Już miał skierować swoje kroki w zupełnie inną stronę, kiedy usłyszał pisk za sobą. Nie wiele myśląc wszedł do kościoła i zamknął za sobą wrota. Rozejrzał się niemrawo, wnętrze wyglądało dość przerażająco.

Słysząc pisk, a potem otwieranie wrot spojrzał w ich stronę. Uniósł lekko brew, widząc tam Yuki'ego.
- A jednak przyszedłeś. - Mruknął, dalej go obserwując.

Spojrzał na niego i mruknął coś cicho.
- Tak wyszło - powiedział i ruszył przed siebie. Usiadł w ławce po drugiej stronie kościoła i lekko się skulił. Nocą po ciemnej stronie było zbyt zimno dla niego. O takiej porze najlepiej było zaszywać się w jakieś cieplutkie miejsca.

- "Tak wyszło". - Powtórzył, a po chwili wstał. Widząc, że się skulił, podszedł do niego i założył mu na ramiona jeszcze swój płaszcz. - Powiedz... - Pochylił się do niego, wlepiając w niego swoje czerwone oczy. - Nie jestem straszny?

Spojrzał na niego zainteresowany. Nie sądził, że ten do niego podejdzie.
- Teraz? Nie bardzo, ale jak straszysz nożem, to trochę - mruknął i pstryknął go w nos z lekkim uśmiechem.

Uśmiechnął się delikatnie.
- Bo Cię kiedyś w ten palec ugryzę. - Mruknął i usiadł przy chłopaku, a po plecach przeszedł mu dreszcz.

- Nie zrobisz mi tego - zaśmiał się cicho i oparł się o niego. - Mogę tak siedzieć? - zapytał i spojrzał na niego z uwagą. Jego uszka powędrowały na górę.

- Możesz. - Szepnął i spojrzał powoli na ołtarz. Objął chłopaka ramieniem, cicho wzdychając.

Wtulił się w niego i zamruczał rozkosznie.
- Podrapiesz mnie za uszkiem? - zapytał i spojrzał na niego z wielką nadzieją.

Pokiwał głową i w milczeniu zaczął drapac go za uchem. Nie miał nic innego do roboty, więc czemu nie?

Zaczął rozkosznie mruczeć i lekko ocierać się o niego głową.
- Miło... - szepnął słodko, nie przestając pomrukiwać.

Pogłaskał go po głowie, a potem zjechał dłonią na jego szyję. Zaczął go dusic. Po paru minutach go puścił i wstał, zszokowany. Zrobił to nieświadomie. Odsunął się od kotołaka.

Opadł na ziemię, trzymając się za szyję i starając się złapać powietrze. Zaczął przy tym kaszleć, nie spodziewał się takiego ataku, temu też nawet się nie próbował wyrwać. Miał problem z oddychaniem. Skulił się na ziemi, oddychał niezwykle ciężko.

- P-Przepraszam... - Szepnął i upadł na kolana przed Yuki'm. Oparł się czołem o jego kolana, oddychając drżąco. Nie chciał chłopakowi nic zrobic. Nikomu już nic więcej nie chciał zrobic. - P-Przepraszam...- Szepnął ponownie.

Chłopak spojrzał na niego przerażony, dalej trzymając się za szyję. Nie mógł nic wymówić, czuł, że dalej ledwo łapie oddech. Teraz jednak bał się go, w końcu jeszcze znów go skrzywdził.

- P-Przepraszam... - Powtarzał co jakiś czas. Odsunął się od chłopaka pod ścianę, patrząc na podłogę. Drżały mu dłonie.

Znów zaczął kaszleć, był dalej przerażony, jednak z czasem było już nieco lepiej.
- Psy... - szepnął i znów kaszlnął, nie rozumiał czemu ten zrobił coś takiego.

Skulił się mocniej, słysząc głos chłopaka i zacisnął dłonie na włosach, dalej wlepiając wzrok w podłogę. Po jego policzkach zaczęły płynąc szare łzy.

Spojrzał na niego niepewnie, czuł się nieco lepiej, ale dalej był słaby. Niemrawo podczołgał się do chłopaka.
- Psycho... - szepnął i wyciągnął do niego nieco drżącą dłoń, dalej nieco się go bał.

Pokręcił szybko głową, gdy wyciągnął do niego dłoń i odsunął się.
- N-Nie z-zbliżaj s-się d-do m-mnie... J-Jestem p-potworem... - Pierwszy raz od długiego czasu ktoś widział jak płacze. Czuł się teraz strasznie słaby. Czuł się okropnie...

Spojrzał na niego, a po chwili przytulił się do niego. Dalej się go bał, ale nie potrafił patrzeć, jak ten płacze.
- N-nie... płacz... - szepnął cicho i spojrzał na niego. Na szyi miał ślady po duszeniu.

Wtulił się w niego powoli i zacisnął oczy oraz dłonie na jego bluzce.
- J-Jestem... P-Potworem... - Powtórzył, wtulając się mocniej, cały zaczynając się trząsc.

- W... wcale... nie jesteś... - szepnął niemrawo i przytulił go do siebie. - Nie jesteś... - szepnął i zamknął oczy, trudno mu było cokolwiek mówić.